W roku 1780 wieś Siemionówka (od 1954 roku Siemianówka) położona była w dobrach Narewka, należących do biskupa wileńskiego Ignacego Massalskiego. Siedem lat później wieś przeszła w ręce szambelana królewskiego Jana Węgierskiego. Nowemu właścicielowi przypisuje się ufundowanie murowanej Cerkwi św. Jerzego. Z innych źródeł wynika, że cerkiew została wybudowana w XVII wieku za czasów Massalskich lub Stanisława Karpa.
Cerkiew była murowana z drewnianą dzwonnicą i ogrodzeniem. Na stojącym przed cerkwią do dzisiaj zabytkowym drewnianym krzyżu, zachowała się data remontu świątyni – rok 1848 rok. Remontu wnętrza cerkwi dokonano niecałe 50 lat później.
Interesujący jest fakt, że cmentarz cerkiewny wybudowano dopiero w połowie XX wieku. W latach 1869-1956 zmarłych z Siemianówki i okolic chowano na cmentarzu w Narewce. Nie wiadomo, gdzie odbywał się pochówek zmarłych parafian przed rokiem 1869. W okresie, gdy Siemianówka należała do parafii w Lewkowie, nie było tam żadnych pogrzebów ludności z Siemianówki. Przypuszczalnie miejscem cmentarnym może być niewielkie wzgórze po drugiej stronie torów kolejowych od dworca PKP. Wskazane miejsce prawdopodobnie jest lokalizacją dawnego, zapomnianego cmentarza prawosławnego w Siemianówce, który funkcjonował od momentu powstania parafii w Narewce. W 1952 roku, w czasie budowy stacji przeładunkowej, natrafiono tam na trumny z ludzkimi szczątkami. Ciekawostką jest to, że na mapie geodezyjnej z 1932 roku opisywany teren nie jest oznakowany jako obszar orny, łąkowy lub siedliskowy, lecz jest opisany jako "Mogiłki", co oznacza cmentarz. Teren ten oznakowano na mapie jako działkę nr 155. Na sąsiedniej działce nr 156 obecnie znajduje się współczesny cmentarz.
